11.5.06

«θα σας ρίξω στα βαθιά και θα μάθετε να κολυμπάτε!»

Συμπληρωθηκαν χθες 25 χρονια απο την ενταξη της χωρας μας στην τοτε ΕΟΚ οπως μας υπενθυμιζει το εορταστικο (και μαλλον νοσταλγικο) αρθρο του Νικου Νικολαου της Καθημερινης. Ειμαι σιγουρος οτι πολλα θα ειπωθουν και θα γραφτουν απο πολλους για την επετειο, εγω ομως θα ηθελα να σταθω λιγο στην φραση του τοτε πρωθυπουργου, Κωνσταντινου Καραμανλη, που αναφερεται στο αρθρο:

«θα σας ρίξω στα βαθιά και θα μάθετε να κολυμπάτε!».

Μετα απο 25 χρονια αξιζει να αναρωτηθουμε πως τα πηγαμε σε αυτα τα μαθηματα …. κολυμβησης.

Το σιγουρο ειναι οτι δεν γιναμε πρωταθλητες. Οι λογοι ειναι πολλοι αλλα δεν ειναι προθεση μου να τους συζητησω εδω, πρωτον γιατι σιγουρα υπαρχουν πιο ειδικοι για να το κανουν και δευτερον γιατι δεν μου αρεσει η γκρινια … χρονιαρες μερες. Πιστευω αλλωστε οτι στην χωρα μας αντι για την υγιη αυτοκριτικη εχουμε, δυστυχως, επιλεξει την αυτολυπηση. Αυτολυπηση που μετατρεπει την ανασκοπηση και λεπτομερη εξεταση των λαθων του παρελθοντος, αντι για απαραιτητο εφοδιο για το μελλον, σε βαρυ φορτιο. Για αυτο δεν θα παρω αυτο τον δρομο σημερα.

Δεν κανουμε λοιπον πρωταθλητισμο, απο την αλλη ομως δεν βουλιαξαμε. Μαθαμε να κολυμπαμε στα βαθια και γινομαστε, πιστευω, χρονο με τον χρονο καλυτεροι, αν και σιγουρα οχι με τους ρυθμους που απαιτουν οι καιροι μας. Οχι και σπουδαια επιτυχια θα πουν οι περισσοτεροι… Θα τους θυμισω ομως, οπως μας θυμιζει και ο Νικος Νικολαου, απο που αρχισαμε: μια μικρη, αγροτικη ως επι το πλειστον, χωρα των Βαλκανιων που την χωριζε χασμα απο τα ως τοτε μελη της ΕΟΚ. Ασε που μια μικρη ματια στην προσφατη ιστορια χωρων ιδιου μεγεθους και ισχυος με τη δικη μας, πειθει οτι τα πραγματα θα μπορουσαν να ειναι πολυ χειροτερα.

Περα ομως απο τις επιδοσεις μας το κυριοτερο ειναι οτι το … κολυμπι μας εκανε καλο. Η μικρη για τα Ευρωπαικα δεδομενα Ελληνικη κοινωνια αρχισε να βλεπει περα απο τα στενα ορια και να συνειδητοποιει τα οφελη, αλλα και τις προκλησεις των «ανοικτων» συνορων. Το «αναδελφο» Ελληνικο εθνος εμαθε σιγα-σιγα να δρα σαν μερος μιας πολυ μεγαλυτερης ομαδας. Οι εχοντες την ευθυνη της εξωτερικης μας πολιτικης ανακαλυψαν νεες δυνατοτητες και ασκηθηκαν σε νεα προβληματα. Οι επιχειρησεις ειδαν τι ειναι να εχεις μπροστα σου μια αγορα εκατονταδων εκατομυριων ανθρωπων. Αυτη η συνολικη αλλαγη νοοτροπιας ειναι κατα την γνωμη μου το σημαντικοτερο οφελος απο την ενταξη μας στην ΕΟΚ/Ε.Ε, περα απο τα πιο χειροπιαστα οφελη στην οικονομια κ.τ.λ.

Για οσους απο εμας εζησαν ή ζουν και δραστηριοποιουνται σε αλλες χωρες της Ευρωπης, τα οφελη ηταν πολλαπλασια αλλα και πιο φανερα. Ειδικοτερα η ελευθερια μετακινησης που κυριολεκτικα λυνει τα χερια. Η συνεργασια με αλλους Ευρωπαιους στους χωρους εργασιας, μας εμαθε τα αδυνατα αλλα και τα δυνατα μας (ναι, υπαρχουν πολλα) σημεια, μας διδαξε νεους τροπους, μας μπολιασε με νεες ιδεες. Μαθαμε οτι, τουλαχιστον σε προσωπικο επιπεδο, μπορουσε να συγκριθουμε «στα ισα» με τους πολιτες μερικων απο τα «ιερα τερατα» του δυτικου κοσμου. Οι Ευρωπαιοι με την σειρα τους ειδαν ενα αλλο προσωπο της Ελλαδας, περα απο τα παραδοσιακα γαιδουρακια και τα φτηνα εργατικα χερια των παλαιοτερων δεκατιων. Οσοι μαλιστα απο αυτους εχουν την αντιστοιχη μορφωση και βουληση, βλεπουν στον Ελληνικο λαο καποιες αξιες που εμφανιζονται πολλες φορες μειωμενες στην λεγομενη «Δυτικη» Ευρωπη, και που τα ιχνη τους χανονται στις απαρχες του Ευρωπαικου πολιτισμου.

Οι Ελληνες εξαλου αποδειχθηκαν πιστοι και συνεπεις Ευρωπαιστες με οραμα για την Ευρωπη πολυ βαθυτερο απο αυτο καποιων αλλων πολυ ισχυροτερων κρατων (που δεν θα τα αναφερω εδω γιατι ειπαμε …γιορταζουμε).

Ακουω ηδη καποιους να λενε: «σαν πολυ ροδινα δεν τα βλεπεις;», «που ζεις ρε μεγαλε;» κ.τ.λ. Το ζητημα ομως ειναι οτι χωρις καποια (συγκρατημενη) αισιοδοξια και αυτοπεποιθηση δεν γινεται ποτε τιποτα. Η αρχη εχει γινει εδω και καιρο. Μπορουμε να κολυμπησουμε στα βαθια νερα. Ας μαθουμε μονο να κολυμπαμε γρηγοροτερα….